Stof tot nadenken
Om af te kicken van intensief schrijfwerk heb ik vorig jaar een oude bezigheid herontdekt: kleding maken. Het houdt je handen en ogen bezig, en zet tevens je hersenen op een andere manier aan het werk. Ik leerde het jaren geleden, grotendeels van mijn moeder en daarna op de lerarenopleiding. Het is net als schrijven een vak dat een hobby kan zijn. Maar er zijn meer overeenkomsten, en daarover peins ik dan wanneer ik de schaar pak, of de naaimachine een lange zoom laat stikken. Die overpeinzingen vind je in mijn nieuwsbrief: stof tot nadenken.
Stof
Het begint allemaal met draden, samengevoegd tot ze een lap vormen. Er zijn verschillende manieren om die draden met elkaar te verbinden, een grof of fijn weefsel, of een breisel, zoals tricot stof. Het weven zelf kan ook op meerdere manieren. Zo heb je damast, waarin een patroon zichtbaar wordt in effen draden, of ikat, waarbij de draden voor het weven al in een patroon geverfd zijn. Er is luchtig of kostbaar kant, glanzende satijn, stevige keperkatoen. De stof kan ook allerlei kleuren hebben, effen zijn of bedrukt.
Te kort van stof
Hoe lang is een boek, hoeveel woorden zijn een verhaal, hoeveel tekst heb je nodig voor een leuke thriller? Mijn thriller-uitgever zal blij zijn met meer dan 70.000 woorden. Een novelle mag veel korter zijn.
Bij een jas of rok is het makkelijk. Die is duidelijk te kort of te lang. Maar dan. Wat doe je met je te korte jurk? Een stuk aanzetten?
Patroontekening
De inhoud van een boek is tijdens de ontwikkelfase minstens zo ingewikkeld als een patroonblad. Alle lijnen lopen nog door elkaar, en het is soms moeilijk om te bedenken waar je beginnen moet. Zelf is dat voor mij het sein om pen en papier te pakken, liefst ruitjespapier. Soms begin ik middenin en schrijf ik naar boven en beneden tot er een janboel op papier staat en een schema in mijn hoofd..
