Een boek presenteren bij de Maeslantkering, iedereen vond het een goed idee, de uitgever, de lezers, ik en de beheerders van het Keringhuis. De uitnodigingen gingen de deur uit, de champagne werd besteld.

Toen kwam er een telefoontje.

Het leek Rijkswaterstaat 'gezien de huidige politieke belangstelling voor cybercrime...' niet gepast om de presentatie aldaar te houden. 

Misschien was het naïef om te denken dat een boek dat het grote belang van Rijkswaterstaat aantoont, daar wel thuishoorde. Naïef om te denken: 'dat weet iedereen toch wel, je kunt alles zo op internet vinden.' Een proeflezer noemde mijn boek een eye-opener. Toch was het pas na dat telefoontje dat mijn eigen ogen open gingen. Heb ik met Het CARPA Complot een zere plek blootgelegd? Ik hoop dat veel medewerkers van Rijkswaterstaat het lezen en ook mijn bewondering voor hun werk meekrijgen. En, oké, misschien met andere ogen naar hun werk kijken.